To slatki KAJ je zagorskèga dvorca.
To ní KAJ kmeta, grabancijaša norca.
Duh mu rezede. Fin je kùdi pena.
Zvoní ko žice starèga clavecina.
Gospócke soze i vzdihi gospócki
(Dalek so jadi i besi narócki!)
Za fino je oko prebêla robàča,
Čizmìce, škrljâčki, i podvezàča.
I parki, figure od porculana.
Otmèna žalost, ne šala neslâna;
Ne kletva, vika i narokovàča.
Kùdi da slatka i lahka popêvka
Velí: Gladìla me roka je mevka, –
Mleko mi dala žalòsna mužàča.
Odgovori